बिहान सबेरै साथीको फोनकलले ब्युँझायो । कुनै कामले फोन गरेको थियो । त्यही मेसोमा उसलाइ कामना गर्न भ्याएँ " Wish You Happy Valentine Day"
उसको आवाज एकाएक उत्तेजित सुनियो- " हेर साथी, यी रोजडे, प्रमिसडे¸ चकलेटडे¸ टेड्डीडे¸ किसडे, अनि भ्यालेन्टाइन डे जति छन् कुनैपनि हाम्रा मौलिक चाड होइनन् । नाम सुन्दै कुनै ब्यापारीको सामान बेच्ने बिज्ञापन जस्ता लाग्दैनन् ? चाड पनि आयातित अनि सामान पनि । किन मनाउने यी दिवशहरु ?अझ भोलीको Dispute day पर्सीको Breakup Day । यस्तो पनि हुन्छ ? चकलेट र टेडी बियरमा बिक्ने माया जो १ हप्तामै Breakup मा गएर टुङ्गीन्छ ? गुलाफको फूलसँगै १ दिनमै ओइलिन्छ । यस्तो पनि प्रेम दिवश भनेर मान्ने ? सरस्वती पुजा मनाउँ¸ल्होसार मनाउँ¸भाइटीका दशै अनि जनैपुर्णीमा र बुद्ध जयन्ती,शहिद दिवस र न्वागी, उधौली र धाननाच । अनेक पर्व र दिवश मनाउँ न हामी । किन अरुका पर्व र दिवशमा रुमल्लिने ?" उसको तर्कमा दम थियो ।
हुन पनि हो - सबैभन्दा नजिकको कुरा गर्दा सरस्वती पुजामा चढाउनुपर्ने फूलहरु रोज डे र किस डे भन्दै अर्कैतिर प्रयोग भइरहेका थिए । उसका कुरा अकाट्य थिए, म पुरै कन्भिन्स्ड ।
दुरदराजको साथीभाइसँगको बसाइ- भेटघाट जे भनेपनि फोननै हो । अलिबेरमा अर्को साथीसँग कुरा भयो । अघिल्लो साथीले भनेकै कुरा उसलाइ सुनाएँ । अट्टाहस हाँसो हाँस्दै उसले भन्यो "हिजो so called जनयुद्ध दिवश थियो त्यो अयातित पनि हैन । तैंले उसोभए त्यही मनाइस् होला नि मौलिक दिवश भनेर । बन्दुक दिवश मना¸हत्या हिंसा दिवश मना, प्रेम दिवश किन मनाउनु ? "
उसको तर्कमा पनि दम थियो। लाग्यो युद्ध दिवश पो मनाउनु हुन्न प्रेम दिवशले त राम्रै गर्छ नि । सोचें " म साह्रै सोझो छु यार । जसले पनि मलाइ सजिलै कन्भिन्स गर्छ।"
"भाउजुलाइ फोन गरिस् त ? " लगभग हकारेको स्वर सुनियो ।
झसङ्ग भएँ -- आज प्रणय दिवश¸प्राणप्यारी अर्धाङ्गीनीलाइ फोननै पो गरेको छैन । आवेशमा उसलाइ जानकारीनै नदिइ सम्पर्क बिच्छेद गरें र उनको नम्बर थिच्न थालें ।
मेरो सोचाइ दुइवटा वार्तालापमै १८० डिग्री बदलिएको थियो ।
मिति २०७२ | ११ | ०२¸गोंगर दोलखा ।
